پسرم شکوفه بهاری، دخترم شکوفه ی صورتی

يا رزاق... دستت، خطت، هنرت براي من ستودني ست... كم نقاشي ميكشي اما اكثرا به جا و با موضوعِ خاص! نقاشي را من يادت ندادم...زاده ي ذهنت است يكي از نقاشي هاي با موضوعت همان بود كه با ماژيك روي درِ كمدِ خونه ي ماماني زهرا كشيدي. گفتي ناراحته! داره گريه ميكنه....( و اين درست در اوج غمِ نبودن خاله باجي بود) بعدتر خودت و يسنا را كشيدي ...گفتي مثل اونروز رفتيم پارك من ميدويدم يسنا ميگفت مبين ندو، صبر كن من باهات بيام. اسبت جادويي بود! من را هم شگفت زده كرد! سكوت و ناگهان اسبي كه نشانم دادي...و من بلاگردونِ دستهايت شدم. نقاشي نقاشي را دوست داري...ورق و خودكاري مي اوري و ميگويي اسمم ُ اينجا بنويس بالاش ، ميخوام بفرستم ...

يا خدا... حالم نياز به عوض شدن داشت...رفتيم تئاتر...بعد از كلوچه دارچيني، اين دومين تئاتر قويي بود كه رفتيم .  تئاترِ " جادوگر كوچولو "  من و تو و سپهر و خاله نرگس و ارشيا. تو نترسيدي... خوشحال بودي از اين تئاتر و تكرارش را خواستي... من كنار تو به هر آرامشي ميرسم...شكرالله براي وجودت.   ...

يا رحيم.. لعنت به آلرژي! هربار كوچك و تكه اي سراغت مي آمد و رفع ميشد، اين بار مثلِ يكسالگي ت بود! از دستها و گردنت شروع شد تا تمااااااام بدنت ... بميرم برات مادر؛ خارش و سوزش امانٓ ت را بريده بوده...كلافه بودي... آنقدر كه اجازه ي لباس پوشيدنت را نميدادي! منتظر مانديم تا بابايي بيايد و من بروم پيِ دارو... كِرِم و عرق شاطره و كاسني و شامپو؛ توانست آرامت كند... دو روز تنت درگير بود و الحمدلله روز سوم تمام شد... شكرالله، خدايا مراقبش باش.   + دليلش شايد شوينده هاي قوي بود يا پفك هندي! . ...

يا حق... تو جز صبور بودن! منطقي و شجاع هم هستي! حداقل در قياسِ سه سال و ده ماهه هايِ دور و برم! خاله سميه زحمت وقت گرفتن رو بعهده گرفت و قرارمان شد ...روز كلينيك دندان پزشكي! اول يسنا...شجاع ترين دختر فرفري دنيا...عصب كشي كه كرد، ما منتظر مانديم تا نوبتمان شود.مكالمه ي تو و يسنا... تو: خورشيد خانوم برام هديه آورد( همسايه ي عزيزِ طبقه ي زيرين) يسنا: ماه خانومم براي من هديه مياره😄(به تلافيِ خورشيد گفتنت!) عكس دندان گرفتيم و نشان داديم. دكترت به دليل عدم حضور در ايران ، عوض شد... روي يونيت خوابيدي و با شجاعتِ تمام آمپول زدي... خودت نميدانستي كه آمپولي در كار است...به گفته ي خانوم دكتر: آخ مبين ببخشيد من ناخونم بل...

يا حبيب... وقتي خوابي...وقتي تو را بغل ميكنم تا سرجايت بگذارم با چشمان بسته دست دور گردنم حلقه ميكني و لبخندي نصف و نيم روي لبانت  مينشيند سفت مرا ميچسبي و موقع گذاشتن و سر بلند كردنم دستت  را ب صورتم ميكشي... و همين كافيست تا  وادارم كند چند دقيقه اي كنارت بمانم ، تا خوابت سنگين شود! تو خوابي! اما آنقدر ايمانت قوي ست ...كه يقين داري توي اين دنياي چند ميلياردي فقط من بغلت ميكنم... آنقدر ب قدرت عشق معتقدي كه لبخند و نوازشت را اهرم ميكني براي بيمه بودن فردايت... خدايا مرا درياب...كه ايمانم به تو قوي باشد...كه دلت را بدست اورم...كه توكل مطلق داشته باشم و به اين يقين برسم كه فقط تو ، توي اين دنياي بزرگ مرا بغل مي...

يا باقي... صفحه ي موبايلم را روشن كردم و وارد شبكه اجتماعي شدم ...خانه ي مجازيِ اُردي بهشتيها دويست و خورده اي پيامِ نخوانده! بازٓش كردم...😭😞 آخ مادر...نمي فهميدم!!!  پرهامِ بهشتي مان؛ زمين برايش تنگ بود! كم بود! فكرِ دلِ مادرش را نكرد و پٓر كشيد... مادر كه ميشوي بي منطق ترين آدم روي زمين ميشوي!  و ما به تك تك بهاري هايِ كوچك تعصب مادرانه داريم! اين را به يقين ميگويم! جمع شديم😞مادرهايِ بي بچه براي همدرديِ دل دوست مان. هيچ نمي گويم...كه وصف شدني نيست😞😞شمع ٤سالگي ت حسرتِ فوووووتِ پاك ت را داغدار شد پرهام😞 پرهام خاله ! هميشه بهشتي ماندنت مبارك. جايت روي زمين تا آبٓد خاليست. سلام مرا به اميررضاي هميشه فرشته ام ب...

يا شافي و يا كافي.... سه روز و سه شب تب! اين تب دست بردار نيست؟؟؟؟؟!!! روز دوم گفتي: مامان وقتي راه ميرم سرم تكون ميخوره!  مادر فدات. دو روز خواب بودي؛ درازكش و بي حال كه مبادا سرت درد بگيرد... سه روز توي بغلم بودي❤️هنوز كوچكي و جا ميشوي... سه روز كنارت خوابيدم، كنارمان خوابيدي...  و تمام شد! خداروشكر... ...

يا حافظ.... عزيزِ دلِ من... روز مادر رفتيم قم...در كنار عزيزانِ محبوب...همه جمع شديم و حياط را فرش كرديم...تو و زهرا و مريم و حلما باز دنيا را غرق خنده هايتان كرديد، غرق قربان صدقه هايي كه بي منت روانه ي وجودتان ميشوند.. جلوي چشمم افتادي، آمدم بندِ شلوارت را محكم كنم ، هيجانِ بازي كردن وادارت كرد خودت را عقب بكشي تا از دستم فرار كني و بروي پيِ بازي...از دستم ول شدي و با شدت تمام پرت شدي لبه ي باغچه ي خانه ي بي بي ...بلندت كردم و هزار تكه شد دلم، دستم ...چشمم...زبانم...قلبم! آخ قلبم مبين!  ميداني بچه يعني قلبي كه بيرون از سينه ميتپد؟  گوشٓ ت له شد!  ديدم گوش ت است ، ديدم خوني نيست، ديدم بلند شدي و ايستادي.....

يا عالم.... دعوت شديم تولد...تولد مهربان ترين آراد دنيا؛ پسرِ مهربان ترين صدف دنيا... رفتيم و چهارمين بهار را به وجود يكي يدونه اش تبريك گفتيم... تولدي داييناسوري و شاد! سام و نيكا هم بودند، كيك دايناسوري سبزي كه دلش خواست همچنان نسلش منقرض بماند... هزارساله شوي پسر يكي يكدونه ....     ...